Nadmierna senność (hipersomnia) polega na tym, że często w ciągu dnia komuś chce się spać i jest w stanie z łatwością zasnąć, zwłaszcza podczas wykonywania monotonnych czynności (np. podczas słuchania wykładu, czy jazdy komunikacją miejską).
Jest to problem odmienny od bezsenności, w której pomimo trudności ze snem w nocy i związanego z tym zmęczenia za dnia, senność wcale łatwo nie przychodzi albo przychodzi w innych godzinach, niż te planowane na sen.
Zarówno osoby z bezsennością, jak i osoby z nadmierną sennością mają problem z poczuciem senności. W pierwszym przypadku (w bezsenności) jest ono za małe, a w drugim pojawia się ono za często.
Osoby z hipersomnią (czyli z zaburzeniem związanym z nadmierną sennością), pomimo tego, że w nocy śpią wystarczająco długo, rano i tak nie czują się wypoczęte, a w ciągu dnia muszą się powstrzymać przed zaśnięciem lub często podsypiają. Wpływa to bardzo negatywnie na ich życie. Przez otoczenie mogą być postrzegane jako osoby mało obowiązkowe, leniwe.
Pierwszym pytaniem, na które będziemy próbować odpowiedzieć stawiając rozpoznanie hipersomnii będzie pytanie o to, co powoduje, że pomimo spania wystarczająco długo, taka osoba nie czerpie regeneracji (poczucia wypoczynku) ze snu? Czy coś spłyca jej sen, powodując niemożność wejścia w głębokie stadia snu (np. czy taka osoba nie ma bezdechów w trakcie snu)? Czy może jest to jakaś inna choroba, której jednym z objawów jest nadmierna senność (np. niedoczynność tarczycy, depresja, a może narkolepsja)?
W przypadku utrzymującej się hipersomnii warto zgłosić się do specjalisty w celu zbadania przyczyn nadmiernej senności. Równolegle taka osoba powinna uregulować swoje pory snu – zacząć wstawać o tej samej godzinie i przeznaczać na nocny sen około 8-9 godzin oraz ograniczyć wieczorem spożycie substancji, które spłycają sen (alkoholu, kofeiny).
